- Za odmówienie w jakiejkolwiek używanej formule przyrzeczeń Chrztu Świętego:
a) w czasie nabożeństwa w wigilię Wielkanocy,
b) w rocznicę swojego chrztu (odpust cząstkowy w inne dni). - Za pobożne nawiedzenie cmentarza i równocześnie pomodlenie się za zmarłych, choćby tylko w myśli, w dniach od 1 do 8 listopada zyskać można codziennie odpust zupełny, który można ofiarować jedynie za zmarłych. Za nawiedzenie cmentarza w inne dni – odpust cząstkowy, który można ofiarować jedynie za zmarłych.
- Za pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy w Dniu Zadusznym. Odpust ten można zyskać tylko za zmarłych, a przy nawiedzeniu kościoła lub kaplicy trzeba odmówić „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”.
- W dniu jubileuszu 25, 60 i 50-lecia święceń kapłańskich może dostąpić odpustu zupełnego kapłan, gdy odnowi wobec Boga „Coram Deo” i wierni, gdy uczestniczą we Mszy Św. celebrowanej przez jubilata.
- Za udział z pobudek religijnych w uroczystym nabożeństwie eucharystycznym, odbywanym na zakończenie Kongresu Eucharystycznego.
- Za odprawienie rekolekcji przynajmniej przez 3 pełne dni.
- Za udział w uroczystym zakończeniu misji, o ile wierny wysłuchał w czasie misji kilka nauk.
- Jeśli przyjmie się z pobożnym usposobieniem błogosławieństwo papieskie, którego udziela Ojciec Św. „Urbi et Orbi” – nawet przez radio.
- Za pobożne nawiedzenie jednej z czterech bazylik większych w Rzymie:
a) w uroczystość Patrona Bazyliki
b) w każde święto „de praecepto”, zgodnie z kanonem 1248 par. 1.
c) raz w roku w jakimś innym dniu wybranym przez wiernego. - Za udział w nabożeństwie porannym lub wieczornym w kościele stacyjnym w Rzymie, w dni oznaczone w mszale rzymskim.
- Za udział w nabożeństwie w czasie pasterskiej wizytacji.
- Za nawiedzenie kościoła lub ołtarza w dniu jego konsekracji.
- Za nawiedzenie kościoła, w którym odbywa się synod diecezjalny.
- Za nawiedzenie kościoła parafialnego w dniu święta tytularnego i w dniu 2 sierpnia (Matki Boskiej Anielskiej).
- Za pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy zakonnej w dniu święta Założyciela zakonu. 16. Jeżeli nie ma kapłana, który by udzielił umierającemu sakramentów i odpustu zupełnego w kan. 468 par. 2. Kościół mu udzieli w momencie śmierci, byleby za życia miał zwyczaj odmawiania jakichkolwiek modlitw. Do uzyskania tego odpustu chwalebną jest rzeczą posługiwanie się krzyżykiem lub krzyżem.
