(przyjęte już zwyczajowo, które przytacza się tu przykładowo)

  1. Kłaniamy Ci się, Chryste i błogosławimy Tobie, ponieważ przez Krzyż swój święty odkupiłeś świat; Niech będzie błogosławiona Trójca Święta; Chrystus zwycięża! Chrystus króluje! Chrystus rządzi!; Serce Jezusa, pałające miłością ku nam, rozpal serca nasze miłością Twoją; Serce Jezusa, w Tobie pokładam nadzieję; Serce Jezusa, wszystko dla Ciebie; Najświętsze Serce Jezusa, zmiłuj się nad nami; Bóg mój i wszystko moje; Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu; Dozwól mi chwalić Cię, o Panno Święta; daj mi moc przeciw nieprzyjaciołom Twoim; Naucz mnie czynić wolę Twoją, ponieważ Bogiem moim jesteś; Panie, pomnóż naszą wiarę; Panie,
    spraw, by zapanowała jedność umysłów w prawdzie i jedność serc w miłości; Panie, ratuj nas, bo giniemy; Pan mój i Bóg mój!; Słodkie Serce Maryi, bądź moim zbawieniem; Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu; Jezus, Maryjo, Józefie Św.; Jezu, Maryjo, Józefie Św., wam powierzam serce i duszę moją. Jezu, Maryjo, Józefie Św. bądźcie przy mnie w ostatniej walce. Jezu, Maryjo, Józefie Św. – niech z wami zasypiam w pokoju i odpoczywam; Jezu cichy i pokornego serca, uczyń serca nasze według Serca Twego; Niechaj będzie pochwalony i uwielbiony Przenajświętszy Sakrament na wieki wieków; Pozostań z nami Panie. Matko Bolesna, módl się za nami; Matko moja, nadziejo moja; Poślij, Panie, pracowników na żniwo Twoje; Niech nas z błogosławionym potomstwem błogosławi Maryja Panna; Witaj krzyżu, jedyna nadziejo; Wszyscy Święci i Święte Boże, przyczyńcie się za nami; Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko, abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych; Ojcze, w ręce Twoje oddaję ducha mojego; Dobry Jezu, Panie, daj mi wieczne spoczywanie; Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta, módl się za nami; Święta Boża Rodzicielko, zawsze Dziewico Maryjo, przyczyń się za nami; Święta Maryjo, módl się za nami; Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego.
  2. Jeżeli powodowany motywem wiary wierny przyjdzie z pomocą potrzebującym współbraciom, pomagając im osobiście lub dzieląc się z nimi swoimi dobrami.
  3. Gdy wierny w intencji umartwiania się – odmówi sobie czegoś godziwego, a przyjemnego dla siebie. Ta zasada ma zachęcić do praktykowania dobrowolnych umartwień, tak ważnych dla opanowania siebie i rozbudzenia większej miłości Bożej. Warunkiem zyskania tego odpustu jest odmówienie sobie w duchu umartwienia czegoś, co samo w sobie jest godziwe, albo przynajmniej obojętne pod względem moralnym.
    Wierny może dostąpić jeszcze innych odpustów zupełnych lub cząstkowych, które już w tym wykazie nie są ujęte